Siem Reap
Door: Renate en Stefan
Blijf op de hoogte en volg Stefan en Renate
03 Maart 2007 | Cambodja, Khett Siem Reab
Hallo Allemaal,
Janny en Ricardo, welkom op onze blog!
Peijs Meisjes, ook welkom op onze blog! Hebben jullie Maleisie er al op zitten of staat het nog op de rol?
Over autopech, tuktuk pech, ziekenhuizen en de machtige tempels van Angkor
28-02-2007
Renate stond ziek, zwak en misselijk op. Kramp in haar buik en een 'lekke uitlaat' (zal ik maar zeggen;))
De taxirit was bar; de eerste helft van Highway 5 tot Sisophon was goed te doen. Afalt is over het algmeen niet iets waar je over droomt of heftig naar verlangt. Dit verandert plots als je Sisophon bent gepasseerd en richting het oosten naar Siem Reap koerst. Asfalt wordt dan opeens het 'grijze goud' waar je heftig naar verlangt, met name als je op de achterbank van een taxi hangt, misselijk bent en erg last hebt van diaree......
Op enkele gehuchtjes na, leidde de snelweg ons door eindeloos, stoffig, droog en vlak land. Leegte, zover je kon kijken. Midden in die leegte hoorden we plots een klap gevolgd door een luid gesis rechts voor. De bestuurder liet de auto tot stilstand komen en meldde dat we een lekke band hadden. De hitte was verzengend, de zon brandde hevig en de weg was droog en stoffig. Gelukkig hoefden we maar een kwartiertje toe te kijken hoe onze chauffeur de band verwisselde en konden we onze weg vervolgen.
Oorspronkelijk waren we van plan onze reis af te sluiten met een weekje 'strandvakantie' op één van de eilandjes in het zuiden van Thailand. Omdat we voldoende strand hebben gezien (Natrang, Mui Ne, Sihanoukville) voelen we die behoefte niet meer zo. Ook zijn we het verkassen van de ene plaats naar de andere plaats een beetje beu. Daarom hebben we besloten wat langer in Siem Reap te blijven en onszelf te tracteren op een Luxe hotel met zwembad om op die wijze onze sabbatical leave wat 'af te bouwen' ;)
Het hotel (N13,21,09.3 E103,51,27.1) voldeed aan onze verwachtingen; mooie ruime kamers, sateliet TV, en een bad. Een uitgebreid ontbijtbuffet. Het zwembad biedt de verkoeling die we hier in het zeer warme Siem Reap nodig hebben.
01-03-2007
Omdat we hier in Siem Reap tot 6 maart blijven, hebben we de tijd om lekker rustig aan te doen ;) Renate voelt zich niet goed en bij vlagen zelfs hondsberoerd. Op ons gemakje hebben we het super toeristisch maar o zo gezellige Siem Reap verkend.
In Ho Chi Minh City hebben we van een ouder echtpaar de tip gekregen om bij restaurant 'the dead fish' te gaan eten. Tegen lunchtijd liepen we toevallig langs het restaurant. het bleek een maffe plek te zijn. Het bordje 'Be Careful: Crocodiles!' vonden we in eerste instantie een wat flauw grapje. Echter toen Renate zich naar het toilet begaf, moest ze over een soort bruggetje lopen. Anderhalve meter onder het bruggetje lagen zo'n 17 krokodillen! (Alive and Kicking!). Voor een dollar kochten Dan en ik een schaaltje vis om de hongerige reptielen te voeren.........
's-Middags lekker verkoeling gezocht in het zwembad en 's-Avonds gegeten bij Soup Dragon Restaurant.
02-03-2007
Eindelijk was het zover: één van de hoogte punten van onze reis door Zuid Oost Azië stond vandaag op het programma: het bezoeken van de tempels van Angkor
Het jaartal 802 wordt gezien als het moment waarop de Khmer-beschaving tevoorschijn kwam. Toen begon namelijk de regeringsperiode van Jayavarman II. Hij was de Khmer koning die als eerste een stad bouwde. Angkor Wat werd de naam van de hoofdstad van dit rijk.
Het silhouet van de tempel Angkor Wat is het symbool van Cambodja, het staat namelijk prominent op de nationale vlag. Het vertegenwoordigt macht, grootheid en onsterfelijkheid.
Angkor Wat ligt ongeveer 10 km ten noorden van Siem Reab. De bouw begon in 1113, onder de regering van Suryavarman II, en werd vlak voor de dood van de koning in 1150 opgeleverd. .
De dood van koning Jayavarman VII, rond 1431, luide het einde in van de macht van Angkor. Het leven van deze stad hield op toen de hofhouding verhuisde naar het gebied rond Phnom Penh.
Door de tijden heen is de tempel Angkor Wat gespaard gebleven voor kogels, bijlen of mijnen. De tijd en de elementen van de natuur echter, hebben ervoor gezorgd dat Angkor Wat als een verloren stad beschouwd moest worden. Verborgen voor de wereld tot dat de Franse ontdekkingsreiziger Mouhot in januari 1860 er drie weken lang de ruïnes bestudeerde.
De tempel(s) zijn tegenwoordig open voor publiek en er komen jaarlijks tienduizenden bezoekers op dit complex.
Een van de tempels: Ta Prohm, N13,26,05.3 E103,53,13.7 was het decor voor de speelfilm: TombRaider (Angelina Jolie). We hebben wat foto's bijgesloten van de bomen die de tempels hebben overwoekerd.
De dag eindigde wat sneller dan we hadden verwacht. Renate had het de gehele dag behoorlijk goed uitgehouden, maar na een toiletbezoek voelde ze zich weer behoorlijk beroerd en besloten we naar het hotel terug te keren. Zonder dat we de tempel der tempels 'de tempel van Angkor Wat' hadden gezien reden we weer richting Siem Reap. De Tempel van Angkor Wat houden we dus nog tegoed!
Omdat Renate zich al een dag of 4 niet goed voelde en maagklachten bleef houden, besloten we een dokter te gaan bezoeken. De receptionist van het hotel adviseerde ons de Khmer - Chinese kliniek een paar straten verderop te bezoeken. Een tuk tuk bracht ons naar een armoedig ingericht ziekenzaaltje prompt naast restaurant 'the dead fish'. In het zaaltje stonden zo'n 10 ziekenhuisbedden. 4 van de bedden werden bezet door behoorlijk zieke mensen. Een gebrekkig Engels sprekende jongeman heette ons welkom en leidde ons naar een Chinese meneer in een witte jas in een hokje dat als spreekkamer diende. De Chinese meneer begon in het Chinees allerlei vragen te stellen. De gebrekkig Engels sprekende jongeman probeerde de vragen en de door ons gegeven antwoorden zo goed mogelijk te vertalen.....
Tijdens het onderzoek luidde de vertaling van het Chinees gebrabbel als volgt:
- you have many diseases!
- it's very serious!
De dokter wilde een infuus aanleggen om Renate van vocht en medicatie te voorzien. Omdat Renate als geen ander weet dat ze het vocht, zout en mineraal-niveau op pijl moet houden bij diaree, leek een infuus ons enigszins overdreven. Met name de armoedige omgeving waar we ons in bevonden, de schreeuwerige klanken van de Chinese taal en de slechte vertalingen van onze tolk maakte dat we verdere behandeling weigerde en vroegen om pillen. Na wat gemopper van de Chinese dokter kregen we voor 10 dollar een plastic zakje in onze handen geduwd met allerlei kleurige pillen waarmee je op het vliegveld niet gezien wil worden ;).
Eenmaal buiten hebben we onze Lonely Planet geraadpleegd en de tuk tuk chauffeur gevraagd ons naar het Royal Angkor International Hospital te brengen.
Het Royal Angkor International Hospital is een hypermodern ziekenhuis naar Westerse maatstaven. Wat een verschil met onze eerste ervaringen met de Cambodjaanse gezondheidszorg! Voor 100 dollar werd Renate gemeten, gewogen (gewichtstoename na 3 maanden reizen valt ontzettende mee red.), werd de bloeddruk opgenomen en werden de hartslagen geteld. De zuster leidde ons naar de modern en smaakvol ingerichte spreekkamer van de dokter. Na een kort gesprek in vloeibaar Engels en een lichaamlijk onderzoekje luidde de diagnose: bacteriele infectie, niet geheel ongewoon als je langer dan 2 weken door Azië reist ;)
Met de antibiotica pilletjes moet het binnen een dag of drie gedaan zijn met de pret ;)
03-03-2007
Vandaag zijn we erin geslaagd om voor 2 dollar zo'n anderhalf uur in een Tuk Tuk te vertoeven.
Omdat we er gisteren achterkwamen dat het ziekenhuis ons te weinig pilletjes had meegegeven voor de gehele kuur, moesten we vandaag even langs het ziekenhuis om de resterende pilletjes op te halen. De Tuktuk chauffeur knikte bevestigend toen ik vertelde waar we naar toe wilden, echter reed hij ons helemaal naar Angkor Wat. Bovendien werd hij (net als de tuktuk chauffeur gisteren red.) door de politie aangehouden omdat hij geen spiegels op z'n brommer heeft. Net als gisteren stopt de TukTuk chauffeur wat bankbiltjetten in de hand van de agent die het vervolgens meteen in zijn broekzak stopt. Na deze actie mochten we weer doorrijden.
Ditmaal had de chauffeur ons begrepen: zijn passagiers moesten naar het ziekenhuis! Tot overmaat van ramp begaf de brommer het halverwege. De chauffeur verzocht ons om op zijn TukTuk te passen en verdween uit zicht om een half uur later achterop de brommer van een vriend terug te keren. Na wat gefrut aan het bougieslangetje kwam het apparaat met horten en stoten weer tot leven. Met een slakkengangetje vervolgden we onze weg. Na een minuut of 10 net toen het brommertje eindelijk op snelheid was gekomen moest de chauffeur vol in de remmen voor een tegemoet komende auto. De Tuk tuk raakte in een slip en op een haar na ontweken we de spookrijdende auto.
Een kilometer of 3 later gaf het brommertje het weer op. De chauffeur wendde zich tot ons en vroeg met het schaamrood op zijn kaken: 'no angry me'...... Toen Renate net deed alsof ze terplekke ging bevallen had de chauffeur het eventjes echt niet meer. Toen bleek dat het een grapje was lachte hij als een boer met kiespijn. De chauffeur belde een bevriende tuktuk chauffeur en 10 minuten later reden we full-speed richting het ziekenhuis.
Overigens gaat het nu al stukken beter met Renate!
Veel liefs,
Renate en Stefan
28-02-2007
Linda en John (wederom)
2 maal is scheepsrecht zullen we maar zeggen. Bedankt voor jullie berichtjes en mailtjes. Jullie vakantie naar Thailand wordt een groot succes! We zullen jullie binnenkort een voorproefje geven van de Thaise Keuken ;)
01-03-2007
Larisa en Martijn (wederom)
Daar zijn we weer.....
Jammer dat jullie badkamer net af is. Stefan had graag een handje geholpen. Hij heeft inmiddels veel ervaring in het repareren van douches en toiletten.
02-03-2007
Paddy & Kelly van de Schoof van de Broek
Miauw.
03-03-2007
John en Linda, het is Reisdag 69.
Ut is veul te wèrûm hier.....
Janny en Ricardo, welkom op onze blog!
Peijs Meisjes, ook welkom op onze blog! Hebben jullie Maleisie er al op zitten of staat het nog op de rol?
Over autopech, tuktuk pech, ziekenhuizen en de machtige tempels van Angkor
28-02-2007
Renate stond ziek, zwak en misselijk op. Kramp in haar buik en een 'lekke uitlaat' (zal ik maar zeggen;))
De taxirit was bar; de eerste helft van Highway 5 tot Sisophon was goed te doen. Afalt is over het algmeen niet iets waar je over droomt of heftig naar verlangt. Dit verandert plots als je Sisophon bent gepasseerd en richting het oosten naar Siem Reap koerst. Asfalt wordt dan opeens het 'grijze goud' waar je heftig naar verlangt, met name als je op de achterbank van een taxi hangt, misselijk bent en erg last hebt van diaree......
Op enkele gehuchtjes na, leidde de snelweg ons door eindeloos, stoffig, droog en vlak land. Leegte, zover je kon kijken. Midden in die leegte hoorden we plots een klap gevolgd door een luid gesis rechts voor. De bestuurder liet de auto tot stilstand komen en meldde dat we een lekke band hadden. De hitte was verzengend, de zon brandde hevig en de weg was droog en stoffig. Gelukkig hoefden we maar een kwartiertje toe te kijken hoe onze chauffeur de band verwisselde en konden we onze weg vervolgen.
Oorspronkelijk waren we van plan onze reis af te sluiten met een weekje 'strandvakantie' op één van de eilandjes in het zuiden van Thailand. Omdat we voldoende strand hebben gezien (Natrang, Mui Ne, Sihanoukville) voelen we die behoefte niet meer zo. Ook zijn we het verkassen van de ene plaats naar de andere plaats een beetje beu. Daarom hebben we besloten wat langer in Siem Reap te blijven en onszelf te tracteren op een Luxe hotel met zwembad om op die wijze onze sabbatical leave wat 'af te bouwen' ;)
Het hotel (N13,21,09.3 E103,51,27.1) voldeed aan onze verwachtingen; mooie ruime kamers, sateliet TV, en een bad. Een uitgebreid ontbijtbuffet. Het zwembad biedt de verkoeling die we hier in het zeer warme Siem Reap nodig hebben.
01-03-2007
Omdat we hier in Siem Reap tot 6 maart blijven, hebben we de tijd om lekker rustig aan te doen ;) Renate voelt zich niet goed en bij vlagen zelfs hondsberoerd. Op ons gemakje hebben we het super toeristisch maar o zo gezellige Siem Reap verkend.
In Ho Chi Minh City hebben we van een ouder echtpaar de tip gekregen om bij restaurant 'the dead fish' te gaan eten. Tegen lunchtijd liepen we toevallig langs het restaurant. het bleek een maffe plek te zijn. Het bordje 'Be Careful: Crocodiles!' vonden we in eerste instantie een wat flauw grapje. Echter toen Renate zich naar het toilet begaf, moest ze over een soort bruggetje lopen. Anderhalve meter onder het bruggetje lagen zo'n 17 krokodillen! (Alive and Kicking!). Voor een dollar kochten Dan en ik een schaaltje vis om de hongerige reptielen te voeren.........
's-Middags lekker verkoeling gezocht in het zwembad en 's-Avonds gegeten bij Soup Dragon Restaurant.
02-03-2007
Eindelijk was het zover: één van de hoogte punten van onze reis door Zuid Oost Azië stond vandaag op het programma: het bezoeken van de tempels van Angkor
Het jaartal 802 wordt gezien als het moment waarop de Khmer-beschaving tevoorschijn kwam. Toen begon namelijk de regeringsperiode van Jayavarman II. Hij was de Khmer koning die als eerste een stad bouwde. Angkor Wat werd de naam van de hoofdstad van dit rijk.
Het silhouet van de tempel Angkor Wat is het symbool van Cambodja, het staat namelijk prominent op de nationale vlag. Het vertegenwoordigt macht, grootheid en onsterfelijkheid.
Angkor Wat ligt ongeveer 10 km ten noorden van Siem Reab. De bouw begon in 1113, onder de regering van Suryavarman II, en werd vlak voor de dood van de koning in 1150 opgeleverd. .
De dood van koning Jayavarman VII, rond 1431, luide het einde in van de macht van Angkor. Het leven van deze stad hield op toen de hofhouding verhuisde naar het gebied rond Phnom Penh.
Door de tijden heen is de tempel Angkor Wat gespaard gebleven voor kogels, bijlen of mijnen. De tijd en de elementen van de natuur echter, hebben ervoor gezorgd dat Angkor Wat als een verloren stad beschouwd moest worden. Verborgen voor de wereld tot dat de Franse ontdekkingsreiziger Mouhot in januari 1860 er drie weken lang de ruïnes bestudeerde.
De tempel(s) zijn tegenwoordig open voor publiek en er komen jaarlijks tienduizenden bezoekers op dit complex.
Een van de tempels: Ta Prohm, N13,26,05.3 E103,53,13.7 was het decor voor de speelfilm: TombRaider (Angelina Jolie). We hebben wat foto's bijgesloten van de bomen die de tempels hebben overwoekerd.
De dag eindigde wat sneller dan we hadden verwacht. Renate had het de gehele dag behoorlijk goed uitgehouden, maar na een toiletbezoek voelde ze zich weer behoorlijk beroerd en besloten we naar het hotel terug te keren. Zonder dat we de tempel der tempels 'de tempel van Angkor Wat' hadden gezien reden we weer richting Siem Reap. De Tempel van Angkor Wat houden we dus nog tegoed!
Omdat Renate zich al een dag of 4 niet goed voelde en maagklachten bleef houden, besloten we een dokter te gaan bezoeken. De receptionist van het hotel adviseerde ons de Khmer - Chinese kliniek een paar straten verderop te bezoeken. Een tuk tuk bracht ons naar een armoedig ingericht ziekenzaaltje prompt naast restaurant 'the dead fish'. In het zaaltje stonden zo'n 10 ziekenhuisbedden. 4 van de bedden werden bezet door behoorlijk zieke mensen. Een gebrekkig Engels sprekende jongeman heette ons welkom en leidde ons naar een Chinese meneer in een witte jas in een hokje dat als spreekkamer diende. De Chinese meneer begon in het Chinees allerlei vragen te stellen. De gebrekkig Engels sprekende jongeman probeerde de vragen en de door ons gegeven antwoorden zo goed mogelijk te vertalen.....
Tijdens het onderzoek luidde de vertaling van het Chinees gebrabbel als volgt:
- you have many diseases!
- it's very serious!
De dokter wilde een infuus aanleggen om Renate van vocht en medicatie te voorzien. Omdat Renate als geen ander weet dat ze het vocht, zout en mineraal-niveau op pijl moet houden bij diaree, leek een infuus ons enigszins overdreven. Met name de armoedige omgeving waar we ons in bevonden, de schreeuwerige klanken van de Chinese taal en de slechte vertalingen van onze tolk maakte dat we verdere behandeling weigerde en vroegen om pillen. Na wat gemopper van de Chinese dokter kregen we voor 10 dollar een plastic zakje in onze handen geduwd met allerlei kleurige pillen waarmee je op het vliegveld niet gezien wil worden ;).
Eenmaal buiten hebben we onze Lonely Planet geraadpleegd en de tuk tuk chauffeur gevraagd ons naar het Royal Angkor International Hospital te brengen.
Het Royal Angkor International Hospital is een hypermodern ziekenhuis naar Westerse maatstaven. Wat een verschil met onze eerste ervaringen met de Cambodjaanse gezondheidszorg! Voor 100 dollar werd Renate gemeten, gewogen (gewichtstoename na 3 maanden reizen valt ontzettende mee red.), werd de bloeddruk opgenomen en werden de hartslagen geteld. De zuster leidde ons naar de modern en smaakvol ingerichte spreekkamer van de dokter. Na een kort gesprek in vloeibaar Engels en een lichaamlijk onderzoekje luidde de diagnose: bacteriele infectie, niet geheel ongewoon als je langer dan 2 weken door Azië reist ;)
Met de antibiotica pilletjes moet het binnen een dag of drie gedaan zijn met de pret ;)
03-03-2007
Vandaag zijn we erin geslaagd om voor 2 dollar zo'n anderhalf uur in een Tuk Tuk te vertoeven.
Omdat we er gisteren achterkwamen dat het ziekenhuis ons te weinig pilletjes had meegegeven voor de gehele kuur, moesten we vandaag even langs het ziekenhuis om de resterende pilletjes op te halen. De Tuktuk chauffeur knikte bevestigend toen ik vertelde waar we naar toe wilden, echter reed hij ons helemaal naar Angkor Wat. Bovendien werd hij (net als de tuktuk chauffeur gisteren red.) door de politie aangehouden omdat hij geen spiegels op z'n brommer heeft. Net als gisteren stopt de TukTuk chauffeur wat bankbiltjetten in de hand van de agent die het vervolgens meteen in zijn broekzak stopt. Na deze actie mochten we weer doorrijden.
Ditmaal had de chauffeur ons begrepen: zijn passagiers moesten naar het ziekenhuis! Tot overmaat van ramp begaf de brommer het halverwege. De chauffeur verzocht ons om op zijn TukTuk te passen en verdween uit zicht om een half uur later achterop de brommer van een vriend terug te keren. Na wat gefrut aan het bougieslangetje kwam het apparaat met horten en stoten weer tot leven. Met een slakkengangetje vervolgden we onze weg. Na een minuut of 10 net toen het brommertje eindelijk op snelheid was gekomen moest de chauffeur vol in de remmen voor een tegemoet komende auto. De Tuk tuk raakte in een slip en op een haar na ontweken we de spookrijdende auto.
Een kilometer of 3 later gaf het brommertje het weer op. De chauffeur wendde zich tot ons en vroeg met het schaamrood op zijn kaken: 'no angry me'...... Toen Renate net deed alsof ze terplekke ging bevallen had de chauffeur het eventjes echt niet meer. Toen bleek dat het een grapje was lachte hij als een boer met kiespijn. De chauffeur belde een bevriende tuktuk chauffeur en 10 minuten later reden we full-speed richting het ziekenhuis.
Overigens gaat het nu al stukken beter met Renate!
Veel liefs,
Renate en Stefan
28-02-2007
Linda en John (wederom)
2 maal is scheepsrecht zullen we maar zeggen. Bedankt voor jullie berichtjes en mailtjes. Jullie vakantie naar Thailand wordt een groot succes! We zullen jullie binnenkort een voorproefje geven van de Thaise Keuken ;)
01-03-2007
Larisa en Martijn (wederom)
Daar zijn we weer.....
Jammer dat jullie badkamer net af is. Stefan had graag een handje geholpen. Hij heeft inmiddels veel ervaring in het repareren van douches en toiletten.
02-03-2007
Paddy & Kelly van de Schoof van de Broek
Miauw.
03-03-2007
John en Linda, het is Reisdag 69.
Ut is veul te wèrûm hier.....
-
03 Maart 2007 - 12:35
Wendy:
Dan denk je dat je alles gehad hebt...mag je ook nog een ziekenhuis van binnen bekijken. Als het goed is ben je nu wel weer opgeknapt he Naat!? En kunnen jullie nog gaan genieten van de laatste week! Wauw ziet Angkor Wat er gaaf uit zeg, heel mysterieus! Coole pictures!
Dikke knuffel, Wendy -
03 Maart 2007 - 14:43
Ed En Annette:
Zwaar kloten voor Renate. Maar we zijn blij dat het weer beter gaat.
De verhalen blijven spannend en leuk. We hebben tot heden alles uitgedraaid en maken er een boekwerk van.
xxx (schoon) pa en ma -
04 Maart 2007 - 10:04
Gerrit:
Blij om gaandeweg het verhaal te lezen dat Naatje weer wat opgeknapt is en dat het eigenlijk allemaal nog wel meeviel in plaats van 'very serious' en 'many deseases'. Triest eigenlijk dat er artsen zijn die min of meer ten koste van hun patient hun beroep uitoefenen, want als ik het zo lees wilden ze er gewoon een slaatje uit slaan... Goede keus in ieder geval van jullie om eens een 'normaal' ziekenhuis op te zoeken.
Afbouwen... Jammer aan de ene kant, maar het ik kan me ook voorstellen dat je het gesjouw van de ene naar de andere plaats op een gegeven moment beu bent en misschien zelfs wel verlangt naar een uurtje op je eigen bank met de katten in de buurt. Ik ben reuze benieuwd naar jullie gesproken ervaringen en we maken dan ook snel een afspraak als jullie weer in ons landje zijn!
-
04 Maart 2007 - 11:26
Linda En John:
Jeetje wat vervelend dat je nog ziek geworden bent en maar goed ook dat jullie nog naar het andere ziekenhuis zijn gereden. Hopenlijk gaat het weer wat beter. Ook lekker om een paar dagen nog in het hotel te blijven, zeker als het daar goed bevalt. Wat nou veul te wèrûm voor dag 69...daar moeten jullie toch onderhand aan gewend zijn :-).
Veel liefs Linda en John
Miauw terug van Paddy en Kelly. xxxx -
05 Maart 2007 - 11:00
Clemy:
Shittie voor Renate al die diseases, maar wel weer fijn dat de lonely planet de weg wijs naar de juiste ziekenhuizen/artsen.....Hoop dat het beter worden zich voortzet, zodat julie echt kunnen genieten van niets en alles deze laatste dagen! Ik wens jullie een heel fijn en mooi eind van jullie geweldige reis en al weer een beetje verheugen ophet thuis komen! Wat ook weer een fijn gevoel is; naar huis te kunnen! Kus Clemy. -
05 Maart 2007 - 16:02
John En Harry:
Ik zit net jullie verslag te lezen en John komt binnen(Onze kostganger)Ik lees dat je ziek bent geweest maar dat het alweer beter gaat.Ik herken de inlandse ziekenhuizen wel, daar moet je echt niet zijn.
John vertelt me dat de reis naar het zuiden van Thailand is geboekt.
Hij is echt enthousiast en naar ik hoor Linda ook.
Had je dat ooit verwacht Linda als wereldreizigster!!!
Harry en Jeanine
-
06 Maart 2007 - 11:17
Joop En Hermine Deri:
Wat naar voor je Renate, ik hoop dat je weer een beetje kunt genieten van de reis en dat achter je kunt laten (letterlijk en figuurlijk);-)
Nu kun je pas zien, als je dit soort landen bezoekt, hoe goed we het hier in Nederland hebben, dat besef je dan pas als je iets gaat mankeren.
Maar kop op meissie, gewoon doorgaan!!!!!!!!
Groetjes, Joop en Hermine -
08 Maart 2007 - 06:21
Lia:
Hallo Renate en Stefan,
Na alles wat jullie hebben mee gemaakt weer op weg naar huis.
Het avontuur is ten einde het reisboek wordt eer daags gesloten.
Ik heb genoten van jullie verhalen, alleen was dit verhaal iets minder door het ziek zijn van Renate.
Gelukkig lijkt het erop dat dit van korte duur was en is.
Welcom back.
groetjes Lia
-
08 Maart 2007 - 11:19
HAAAAAAAAAAIII:
Hallo liefies... :D
Vandaag is voor mij week 9 aangebroken... hahaha... :D
Morgen ben ik jarig!!!
Alweer 23... pfffttt... ;)
Zaterdag vier ik mijn verjaardag, maar ik bewaar wel een stukje taart voor jullie!!!
Ik mis jullie heel errug...
En we komen jullie zeker zondag ophalen!!! :P
Veel liefs en kusjes...
Suus! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
