Phnom Penh

Hallo Allemaal,

Bedankt voor jullie berichtjes!

Hey John en Linda, de krokodillen waren alive and kicking! Dit waren slechts de kleine exemplaren! Het muurtje was slechts een meter hoog!

Clemy, TeD = Nuts, TeT = Vietnamees Nieuwjaar ;) Bloemen voor TeD en TeT ;)

Roxs en Oma, gelukkig dat het allemaal weer beter gaat!

Over een werkelijk verschrikkelijke historie, Dan en Sara en kakkerlak nummer 2.

13-02-2007 ('s-avonds)
We kregen de sleutel van kamer nummer 3. We smeten onze tassen op het bed en togen, smachtend naar een verfrissende douche, naar de badkamer alwaar het grote broertje van kakkerlak nummer 1 ons in de badkuip opwachtte. Stel je voor: 5 centimeter lijf, 2 centimeter beweegbare kop en 4 centimeter voelspriet. Gezien onze rol bij de dood van kakkerlak nummer 1 in Hanoi, was kakkerlak nummer 2 ongetwijfeld 'an angry young man'. In 1 beweging stonden we beiden weer op de gang en besloten er een 'echte' vent bij te halen. We klopten aan bij nummer 7; de kamer van Dan en Sara. Dan is danwel klein van stuk maar is bijna zo breed als dat hij lang is. Hij is Engels, timmerman en FC Ipswitch fan. Voorzichtig keek Dan om het hoekje, ving slechts een glimp van het beest op en zonder een stap in de badkamer te zetten was zijn reactie: 'no way... just call the reception!'

De jongens van de receptie namen niet eens de moeite om te gaan kijken (waarschijnlijker is dat ook zij niet durfden red.). Meteen kregen we de sleutel mee van kamer nummer 1.

De volgende dag hebben we een grote bus incecticide gekocht.......

14-02-2007
Elma en Michel

Happy Valentine voor jullie! Dat wij straks net zo lang samen gelukkig zijn als jullie!

14-02-2007
De pittige excursie maar vooral de reis gisteren was ons niet in de koude kleren gaan zitten. De vermoeidheid in combinatie met een goed werkende airco, een totaal verduisterde kamer en een ontbrekende wekker zorgde ervoor dat we pas om 13.30 wakker werden.

We zijn erg onder de indruk van Phnom Penh. Het is een erg mooie stad, echter wel vol met tegenstellingen. Grote SUV's rijden langzaam over de boulevard waar westerse toeristen uitgebreid dineren terwijl er een optocht van bedelaars voorbij trekt. Tientallen jonge tienermeisjes met baby's op de arm, oude kromlopende vrouwtjes, verminkte mannen en mannen en vrouwen met geamputeerde ledematen. Ook veel jonge jongetjes en meisjes die (gekopieerde) boeken verkopen en hun dollars voor het oog van de volle terrassen in moeten leveren bij hun "boss".

Ook staat Phnom Penh vol met de mooiste gebouwen en tempels terwijl bij het parkje van ons hotel een hele familie woont in een zelfgebouwde hut grenzend aan de achterkant van het openbare toilet aldaar.

Bedelaars zijn we overal al tegengekomen. Het was lastig om ons 'beleid' hierin te bepalen. Vaak gaven we een dollar. Het feit dat veel toeristen dit doen, houdt de situatie van deze mensen in stand. Aan de andere kant zijn deze mensen HIER en NU behoeftig. Omdat het er zoveel zijn hebben we besloten in principe geen geld meer te geven maar als het zo uitkomt een maaltijd aan te bieden. Gisteren vroeg een vrouw geld om het zoontje aan haar hand te voeden. Toevallig hadden we net een maiskolf gekocht die we nog even lieten afkoelen. We boden haar de maiskolf aan. De vrouw draaide zich om en beende weg. Dan en Sara daarentegen hebben vandaag bijvoorbeeld 4 jongetjes die geld vroegen voor voedsel in een restaurantje neergezet en een maaltijd voor ze besteld. De mannetjes vielen aan als wildemannen.....

We hebben deze dag niet veel gedaan: laat ontbeten, een kort wandelingetje, dollars uit de ATM getrokken en wat rondgekeken in een heerlijk koele supermarkt ;). 's-Avonds bij terugkomst in de hotelkamer zagen we het briefje dat onder onze deur was geschoven. Dan had Sara ten huwelijk gevraagd!!! Hier in Phnom Penh....op Valentijns dag!

15-02-2007
Caroline Mourits

Van hard werken is nog nooit.....hahahaha....Je hebt geen woord gelogen over Azië.

15-02-2007
Deze dag zou een zeer indrukwekkende dag worden. Samen met Dan en Sara zijn we naar het Tuol Sleng museum geweest, gevestigd in de toenmalige Tuol Sleng gevangenis; een oud school gebouw dat ten tijde van het Pol Pot Regiem (1975 - 1979) werd gebruikt als gevangenis. De Tuol Sleng gevangenis stond bekend als S21 (Security 21). Hier werden burgers die een gevaar zouden kunnen vormen voor de ideologie van Pol Pot en zijn Khmer Rouge opgesloten, ondervraagd en werkelijk op gruwelijke wijze gemarteld. Het betrof gewone burgers en met name de intelectuele lagen binnen de maatschappij. Na eindeloze ondervragingen en marteling werden met regelmaat gevangenen afgevoerd naar de akkers 15 kilometer verderop gelegen. Deze akkers zouden later bekend worden onder de naam: "Killing Fields". Op deze specifieke plek werden zo'n 20.000 burgers op gruwelijke wijze geexecuteerd. In totaal zijn er tijdens het Pol Pot regiem zo'n anderhalf miljoen Khmer vermoord.

Pol Pot en zijn Khmer Rouge wilden door middel van een revolutie een Maoistisch-Communistische, agrarisch georienteerde samenleving uit de grond stampen. Binnen no-time werden alle mensen verdreven uit de steden om dwangarbeid te verrichten op het platte land. Scholen, Tempels en Ziekenhuizen werden gesloten en zelfs vernietigd. Iedereen die ook maar enige bedreiging voor het regiem of het gedachtengoed kon vormen werd zonder pardon geexecuteerd.

De martelmethoden in de Tuol Sleng gevangenis waren bizar. Naast de zweepslagen, folteringen en stroomstoten werden nagels uitgetrokken en werden mensen aan hun, op de rug gebonden handen opgehangen totdat ze het bewustzijn verloren. Op dat moment werden ze met hun gezicht in een emmer water geduwd opdat ze weer bijkwamen en de marteling bij bewustzijn konden ondergaan (zie foto's). De plekken waar dit gebeurde en ook het marteltuig konden we in dit museum bekijken en zelfs aanraken.

De executies op de "Killing Fields" zijn zoniet nog schokkender. Kogels vond de Khmer Rouge te duur en daarom werd er slechts in enkele gevallen gekozen voor het nekschot of het schot dwars door de kruin. Vooral schoffels, spades, bijlen en messen brachten een einde aan talloze levens. Eén voor een werden geblindoekte mannen en vrouwen, kinderen en baby's ge-executeerd en werden hun dode lichamen in massagraven geworpen. Om stankoverlast te voorkomen en om er zeker van te zijn dat alle ge-executeerden ook werkelijk dood waren, werden de lichamen overgoten met chemicaliën. In totaal zijn nu reeds 68 van de 128 massagraven geopend.

De schedels van de overledenen zijn gegroepeerd tentoongesteld in een speciaal hiervoor gebouwde pagode. 5 bij 5 meter, 15 meter hoog: alleen maar opgestapelde schedels met kogelgaten, scheuren en barsten en sommigen met de blinddoek nog voor. De schedels liggen er open en bloot, dit om de resten toegankelijk te houden voor de geesten van de mensen opdat deze geesten de schedels nog kunnen bezoeken.

Op de Killing Fields staan 2 grote bomen. Eén van de bomen diende om kleine baby's onder het oog van de moeder tegen dood te slaan. In de andere boom hingen luidsprekers waardoor muziek klonk opdat het geschreeuw en de schoten op 'de Killing Fields' werd overstemd........

Op de Killing Fields steken kledingstukken van ge-executeerden uit de grond. Ook vonden we 2 kiezen die voor onze voeten in het zand lagen..............

Vandaag hebben we kennisgenomen van een afschuwelijke historie. Vaag was ons het e.e.a. reeds bekend maar het verhaal in volle omvang en vooral ook het bezoeken van deze historische plekken heeft veel indruk op ons gemaakt. Na de 2e wereldoorlog werd 'dit nooit meer' het devies. Helaas werd het al snel 'dit toch weer.....'

.....Vietnamoorlog (1965 - 1975), Het Pol Pot Regiem (1975 - 1979), Joegoslavie, Rwanda, Darfur, en al die plekken waar de massamedia geen aandacht aan besteedt.......

Liefs, Renate en Stefan