Hue

Hallo Allemaal,

Over de nachttrein, regenachtig Hue, een bezoek aan de ge-demilitariseerde zone en het overheerlijke eten bij 'Omar'......

27-01-2007
Helaas hadden we slechts nog de keuze tussen 'hard seats' en 'hard beds' alle 'soft' mogelijkheden waren reeds uitverkocht. Omdat we de kans op enige vorm van slaap wilden maximaliseren hadden we voor de bedden gekozen. We kregen een slaapcabine toegewezen waar plaats was voor 6 personen. Gelukkig had niemand de overige bedden in onze cabine gereserveerd, toch was het een drukste van jewelste in onze cabine.

Omdat Vietnamezen opgroeien in grote families en met deze hele familie in een kleine ruimte moeten leven, is privacy iets wat ze hier niet echt kennen. Daarnaast is alles wat je in de openbare ruimte doet, leest of bespreekt ook echt openbaar. Sta er dus niet van te kijken als iemand zonder gene over je schouder meeleest als je de Lonely Planet leest of als je iets zoekt in je tas.

Toen we instapten, bleek de conducteur behoorlijk onder de indruk van Renate. Hij besloot dan ook om tussen de verschillende treinstations gezellig bij ons in de cabine te slapen. Stefan weet zich te herinneren dat hij 1 maal 's-nachts, na het bezoeken van het toilet even over Renate haar 'bolletje' heeft ge-aaid. Renate rapporteert echter meerdere aaitjes over het bolletje die nacht....rara conducteurspet!?!

's-Morgens om 7 uur werd onze lichte slaap wreed verstoord door ontzettende luide muziek dat ineens uit de luidsprekers in onze cabine galmde. Het had veel weg van 1 of ander communistisch propaganda lied. Met het instarten van het bandje werden ook 2 dozen met instant-noodles in onze cabine gekwakt. Na dit ontbijtje doezelden we weer langzaam weg. Totdat we opnieuw ruw uit onze slaap werden gehaald. Ineens zaten er 4 mannen in onze cabine te eten en sigaretten te roken. Ze duwden zelfs tegen mijn benen aan om voor zichzelf wat meer ruimte te creeeren op MIJN bed! Wel vroegen ze of we een hapje mee wilden eten, da's dan wel weer sympathiek. Het bleek bedienend treinpersoneel te zijn, en bedienen konden ze, maar afruimen ging nog beter! Na afloop van de maaltijd ging het raam open en werd de hele flikkerse boel (plastic bakken, borden, bestek, etc) zo naar het raam uit gesmeten....

Om 11.30 uur (13 uur later) arriveerde de trein in Hue alwaar het zwaarbewolkt en frisjes bleek. De anderhalve kilometer naar het Binh Minh hotel (N16,27,53.8 E107,35,33.1) legden we te voet af. Het hotel was ons aanbevolen door Joy en Christy. Tijdens hun werkzaamheden in het ziekenhuis te Hue hebben ze een maand in dit hotel vertoefd. Eenmaal binnen vertelden we dat we door Joy en Kristy waren getipt. Het ontvangst was buitengewoon hartelijk. Joy en Kristy hadden niets teveel gezegd. Dit gevoel hadden we in Vietnam nog niet gehad.......

Na ons wat opgefrist te hebben zijn we wandelend naar het het Manderin Cafe gelopen voor een wat late lunch. Tot aan de avond wat rond gehangen in het stadje en gegeten bij 'Omar' het Indisch restaurant gelegen naast ons hotel waar we de komende 2 dagen weer zouden eten......zo ongelooflijk lekker.......

28-01-2007
Vandaag een relaxdag ingelast. Het avontuur in Ninh Binh en de 13 uur durende treinreis had een spreekwoordelijke wissel getrokken.

Na het ontbijt zijn we op het gemakkie door Hue gaan wandelen en uiteindelijk hebben we ons laten verleiden om een 'fietstaxi' te nemen (ze dringen ook zo aan!). Met onze vrienden en hun fietstaxi's door de lichte regen koers gezet naar de citadel (eigenlijk de hoofdattractie in Hue). Zo'n uurtje binnen gekeken en visjes gevoerd (zie filmpje). Onze vrienden met hun fietstaxis bleven keurig buiten wachten om ons na het bezoek aan de Citadel bij het Manderin Cafe af te zetten. Gelunched en daarna de plaatselijke markt bezocht.

Terug naar het hotel, even douchen, even een boekje lezen om daarna weer bij Omar binnen te schuifelen. Stiekum hadden we ons daar de gehele dag al op verheugd......zo ongelooflijk lekker!

29-01-2007
Vandaag werden we om 06.00 uur opgehaald (ja lieve mensen...ZES UUR). We hadden namelijk een excursie geboekt naar de DMZ (De-Militarized-Zone) zo'n 150 kilometer ten noorden van Hue.

De gedemilitariseerde zone is een 100 kilometer lange strook van 10 kilometer breed langs de Ben Hai rivier (5 kilometer vanaf iedere oever), van de zee tot aan de grens met Laos. Na de Japanse bezetting werd Vietnam opgedeeld in een Noordelijk gedeelte en een zuidelijke gedeelte. In 1954 werd langs de Ben Hai rivier de zone ingesteld door de Fransen die het land koloniseerden. In het communistische Noorden ontwikkelde zich een revolutie tegen de Franse kolonisatie onder leiding van Ho Chi Minh. De gedemilitariseerde zone werd overeengekomen en moest verhinderen dat het zuiden onder het regiem van Ho Chi Min zou vallen. Het zou een tijdelijke splitsing betekenen todat verkiezingen een oplossing zouden bieden voor de politieke problemen.

De Amerikanen gebruikten in hun strijd tegen het communisme deze zone om Vietnam binnen te vallen en sloegen ook hun basiskampen rond dit gebied op. Paradoxaal genoeg werd de zone, oorspronkelijk 'vrij-gemaakt van militaire activiteiten', HET gebied waar in de Vietnamoorlog het zwaarst gevochten zou worden.

We hebben tijdens de excursie vooral heel veel in de bus gezeten. De verschillende bezienswaardigheden gelegen langs Highway 1 en Highway 9 lagen namelijk nogal ver van elkaar vandaan. Desalniettemin was het een bijzondere ervaring om rond te rijden in het gebied waar de strijd in Vietnam het hevigst werd gevoerd.

We hebben bezocht:
- Ben Hai River (zie foto)
- The Rockpile
(strategische berg met basiskamp USA)
- Dakrong Bridge (zie foto)
- Ho Chi Minh Trail
(bevoorradings-route van Noord naar Zuid, via deze route werd o.a. de Viet Cong van wapens voorzien)
- Khe Sanh Combat Base (militaire basis US Army, zie foto)

Tot slot hebben we de Tunnels van Vinh Moc
bezocht (N17,04,29.8 E107,06,51.8). Dit was indrukkwekkend. Deze tunnels dienden als woonverblijf en schuilkelders van de plaatselijke bevolking. Een gemeenschap van 400 personen heeft zo'n 4 jaar onder de grond geleefd. In totaal werden er 17 baby's ondergronds geboren.

Rond 18.00 uur waren we weer terug in het hotel. Na een heerlijke douche wederom koers gezet naar 'Omar' het eten daar is zo ongelooflijk lekker!!!

Na de maaltijd en onder het genot van een kopje koffie keken we elkaar voldaan aan. We hadden wederom ZO ONGELOOFLIJK LEKKER gegeten.... uit een ooghoek zagen we een dikke rat de keuken uit rennen ;)

30-01-2007
Om 10.37 namen we de SE3 trein richting Nha Trang. Nha Trang is DE badplaats in Vietnam, het Mallorca van Azie met zijn woest golvende Zuid-Chinese zee.

De treinreis was werkelijk prachtig. De trein slingert langs de kust naar het zuiden en achter het raam verschijnt het ene prachtige uitzicht na het andere. Genietend van het uitzicht, de instant-noodles en onze romans lieten we ons naar het zuiden afzakken.

Omdat we pas 's-avonds om 21.37 in Nha Trang aan zouden komen, hadden we mister Bu van het La Paloma hotel in Nha Trang een
e-mail gestuurd. We hadden in de Lonely Planet gelezen dat hij een grote oude 4WD Amerikaanse legerjeep heeft en gasten van het station oppikt en ook tijdens het verblijf gasten in deze jeep overal naar toe brengt. 11 uur later zou 1 van mister BU's personeelsleden inderdaad met een bordje 'MISTER STEFAN BARTO' op ons staan te wachten bij het treinstation om ons in de Jeep naar het rustig gelegen La Paloma hotel te vervoeren......

Nha Trang zal de plaats worden waar we weer even kunnen uitrusten na alle indrukwekkende ervaringen. Bovendien is het kleurtje dat we hadden opgedaan in Thailand en Laos weer enigszins aan het vervagen. Het strand van Nha Trang lonkt.........het is en blijft immers een sabatical!

Liefs,

Renate en Stefan

27-01-2007
Maike

Na een lange treinreis in een kleine slaapcabine onder de douche springen en dan de toerist uithangen is net zoiets als slapen in een busje in een weiland, douchen en dan diploma's uitreiken.....

28-01-2007
Rianne

Nee Renate, de kinderen zitten hier niet allemaal op scouting....ze dragen hier op school uniformen ;)

29-01-2007
Henk

Ik weet dat je me mist...... p.s. Stefan heeft nog niets door. ;)

30-01-2007
Barbara

Ik weet dat je me mist....... p.s. Renate heeft nog niet door. ;)

We hebben een wijntje op je gedronken en we zoeken nog steeds naar goede massage olie...