Nha Trang

Hallo Allemaal,

Hey Aart en Karin, heb in Thailand de hele demo op mijn MP3 speler kunnen downloaden. Met gemiddeld 5 tot 9 kb/per minuut duurde het een etmaal maar.......het is het waard! Leuk dat de kids zo goed op ons lawaai reageren ;)

Over veel zon en veel wind, Funky Monkey en modderworstelen......

31-01-2007
Het lijkt er sterk op dat we de enige gasten zijn in het 'La Paloma Hotel' van mr. Bu. Er is maar 1 tafeltje gedekt 's-morgens bij het ontbijt en we krijgen alle aandacht van mr. Bu. Hij drukt ons op het hart dat we moeten zeggen wat we willen, hij kan ons in zijn Jeep altijd ergens afzetten of ophalen.

Aan de ene kant fijn deze exclusieve aandacht, aan de andere kant beklemmend.

Het Paloma Hotel ligt op zo'n 5 kilometer van het stadscentrum (N16,14,31.3 E109,11,41.2) en is daarom denken wij niet zo in trek bij touristen die naar Nha Trang komen voor het feestgedruis, de boulevard en de drukte.

Voor het middaguur lopen we het straatje uit naar een strandje. Het is best warm maar het waait behoorlijk. Na een uurtje of wat laten we ons door Mr. Bu afzetten bij Club Louisiana. Het duurde even voordat de Jeep gestart werd. Pas na de vierde keer aanduwen ontsnapte er een luid geronk aan de motor. Aangekomen bij club Louisiana bestellen we lunch en een bierproeverijtje en voelen ons 'rich and famous'.

Club Louisiana is een chique strandtent en brouwerij. De eigenaar brouwt z'n eigen 'Louisiana bier'. Bezoekers van de club kunnen gebruik maken van het zwembad zowat gelegen op het strand en kunnen voor een euro een hele dag een heerlijk luie strandstoel huren. Geen 'vervelende' plek zullen we maar zeggen ;)

Het was wellicht de luxe setting die ervoor zorgde dat we besloten met onze mobiele telefoon een telefoontje naar Nederland te plegen in plaats van een telefooncel op te zoeken. Om 08.00 uur rinkelde in Rossum de telefoon. Pa z'n allerlaatste werkdag! Vanaf morgen het welverdiende pensioen!

's-Middags een boottocht geboekt voor de dag erop en 's-avonds bij een Nep-Indisch restaurant gegeten.....maar! Ze hebben hier ook een Omar's dus.......

Mr. Bu was niet zo heel erg amused toen we vertelden dat we een boottochtje hadden geboekt. Het bleek dat hij dat ook voor ons had kunnen regelen......tuurlijk, stom van ons. Hier kan iedereen alles regelen. En we hadden geen taxi hoeven nemen, 1 telefoontje was genoeg geweest en hij was ons komen halen.

01-02-2007
De dag begon met wat consternatie. De organisatie van de boottocht had ons hotel gebeld om te melden dat we niet opgehaald konden worden bij het hotel omdat we het te ver weg was. Toen we voor het ontbijt verschenen stond Mr. Bu al klaar om ons naar de stad te brengen. Deze gang van zaken bevestigde zijn gedachte over de gehele zaak: het was een slecht bedrijf waar we hadden geboekt!

Bij het reisbureautje werden we opgepikt door een mini-van en naar de haven gebracht. Het zou een hele leuke dag worden.....

Het boottochtje bleek een mega-toeristische attractie te zijn met de gebruikelijke ingredienten: veel drank, eten op de boot, een stelletje cow-boys met een hoog entertainment gehalte, een aantal jonge engelse gastjes (de witte waren er pas, de rode al een dag ;)) de zee en de zon. De gastheer op de boot (die ons toesprak via een microfoon met echo voor het showie effect) noemde zich: Funky Monkey.......

Na wat snorkelen, in het water hangen aan de 'floating bar' (waar liters ananas-wodka vloeiden), een optreden van de voltallige bootcrew (zie filmpje), een flinke 'pauze' op een tropisch eilandje alwaar we al binnen een half uur bruin verbrand waren en een bezoek aan een zee-aquarium voerde de boot ons weer terug naar de haven. Eenmaal terug bij het reisbureau even een telefoontje naar Mr. Bu en een kwartiertje later zaten we in zijn legerjeep op weg naar het hotel.

Bij onze kamer van 20 dollar zit naast het ontbijt ook het vervoer van- en naar de stad en een diner 's-avonds. We besloten van het diner gebruik te maken om Mr. Bu toch een beetje tegemoet te komen. Na het diner ons teruggetrokken op onze kamer en heerlijk gelezen totdat we in slaap vielen.

02-02-2007
Vandaag besloten om onze dag te beginnen met een bezoekje aan de Cham Towers. Een tempel op zo'n 5 minuten lopen van ons hotel. Enerzijds stond deze tempel daadwerkelijk op ons programma, anderzijds was het een methode om ons te bevrijden van de alleraardigste mr. Bu die zijn Jeep alweer klaar had staan. Eenmaal bij de tempel konden we ons de rest van de dag vrij bewegen zonder de goedbedoelde hulp van mr. Bu.

Na het bezoek aan de tempel achter op een motor-bike gesprongen en koers gezet naar Thapba Hotsprings. Een soort subtropisch zwemparadijs (zonder sub, het is hier immers tropisch). Het paradijsje kent modderbaden, thermische baden en een heerlijk 38 graden zwembad allemaal gevuld met mineraalwater. Er werd voor ons een houten tobbe (wat een ouderwets woord is dat) gevuld met modder.

Daar lagen we in een grote wastobbe vol met modder, tegen de helling van een heuvel uitkijkend op de tropische beplanting in Nha Trang, Vietnam......ver van huis. In de tobbe naast ons namen een westerse man en een vietnamese vrouw plaats. Na tien minuten bleek dat de man in de L buurt (Reeshof) te Tilburg woonde. De Vietnamese vrouw was al dikwijls in Tilburg op visite geweest.....houdoe en bedankt!

Loom, en relaxed rolden we aan het einde van het middag een taxi in en lieten ons afzetten bij Club Louisiana voor een drankje. Wederom bespraken we onze toekomstplannen (zo'n sabbatical geeft ruimte en energie om vol goede moed nieuwe plannen te maken voor de toekomst). Na wat biertjes te voet richting Omar's en Omar's stelde ons niet teleur!.....dezelfde kwaliteit als de Omar's in Hue......zo ongelooflijk lekker!

Mr. Bu stond 's-avonds natuurlijk weer op ons te wachten. Vriendelijk lachend en informerend naar onze dag.......

03-02-2007
Toen we wakker werden stond Renate al snel te stuiteren naast het bed. Ik vroeg wat er allemaal aan de hand was. Het was vandaag 3 februari, Eva's dag! Eva had ons een cadeautje meegegeven dat we pas mochten open maken op 3 februari(!).....Renate en Cadeautje's....

Eva, je bent een schat!

Vandaag staat er slechts 1 activiteit op de planning (het is immers weekend). We moeten nodig pinnen. De portemonnee is leeg. Verder gaan we ons vermaken met onze boeken en laten we ons vanmiddag afzetten bij Club Louisiana en zullen we wederom eten bij Omar's....we houden tenslotte van avontuur ;)

Morgen nemen we om 08.30 uur de bus naar Mui Ne (5 uurtjes), een klein badplaatsje aan de kust bekend om z'n enorme zandduinen (de Vietnamese versie van Dune de Pilat) om vandaar verder te reizen naar Ho Chi Min city (Saigon).

We zitten op de helft van onze reis. Het lijkt alsof we al veel langer weg zijn. We zwerven van de ene plaats naar de andere maar voelen ons binnen know time thuis. Het is fijn om samen te zijn en de wereld als ons 'thuis' te beleven (met dank aan Clemy voor deze mooie beschrijving). Ondanks deze site en de mailtjes heen en weer voelen we ons 'los' van thuis maar we missen jullie allemaal wel. Renate heeft het soms moeilijker dan ze had verwacht en Stefan is relaxter dan hij had gedacht. Er begint langszaam wat ruimte te komen om na te denken over 'wat en hoe we het allemaal gaan doen als we weer thuis zijn'. Het is en blijft tenslotte een sabatical........


Liefs,

Renate en Stefan

31-01-2007
Marjolein Wardenaar

Ze spreken hier net zo snel als jij! Alleen verstaan we ze hier niet....;) We gaan snel weer een borrel organiseren ;)

01-02-2007
Merle

Club Lousiana; echt een stek voor jou! Chillen aan het strand met een biertje in de hand.

02-02-2007
Lian v.d. Sanden

Hey buuv... hopelijk alles okay?

03-02-2007
Eva

Cadeautje schot in de roos. Wij vinden jou ook lief! ;)