Ninh Binh

Hallo Allemaal,

Over het mistroostige Ninh Binh, een dagje 'Cuc Phuong' en rondrijden in een Lada........

25-01-2007
Na het ontbijt met de taxi naar het busstation en met een lokale bus richting Ninh Binh.

In Ninh Binh zelf is niet zo gek veel te beleven. Het vormt meer een uitvalsbasis voor toeristen die het toeristische Tam Coc of het national park: 'Cuc Phuong' willen bezoeken. Daar wij voornemens waren wat natuur te 'snuiven' en het drukke en smerige Hanoi wilden ontvluchten, besloten we ons 'kamp' op te slaan in Ninh Binh.

Toen we nog slechts zo'n 10 kilometer van Ninh Binh waren verwijderd, pakte de chauffeur zijn mobiele telefoon en begon een telefoongesprek terwijl hij ons (wederom de enige buitenlanders in de bus) in zijn achteruitkijkspiegel zo nu en dan aankeek. Op zo'n vijf kilometer voor Ninh Binh stapte een jonge vent in, groette de chauffeur en wendde zich in perfect Engels tot ons. Gewapend met een gastenboek vol referenties in allerlei talen, foto's van de kamers moedigde hij ons aan met hem mee te gaan om zijn hotelkamers te bezichtigen. Eenmaal aangekomen in Ninh Binh liepen we met hem mee om de kamers van zijn hotel te bekijken.

Aangezien Ninh Binh uitgestorven leek te zijn, het er bovendien grijs en grauw uitzag besloten we ons geen verdere inspanningen te getroosten om een hotel te zoeken en checkten in in het 'Xuong...nog iets' hotel. Toen we vertelden dat we het national park wilden bezoeken werd er weer een telefoontje gepleegd waarna na ongeveer 1 bakje koffie dhr. Bing verscheen met de mededeling dat hij zowat 'alles' voor ons zou kunnen regelen. Met hem overeengekomen dat we de volgende dag in een auto met chauffeur de omgeving zouden gaan bekijken, een bezoek aan het 'apen rescue centre' zouden brengen en 20 kilometer diep het park in een 7 kilometer lange wandeling zouden maken. Al met al een volledig dagprogramma voor 30 dollar.

Na ons even opgefrist te hebben zijn we naar het treinstation gelopen om meteen maar een treinkaartje naar Hue te kopen. Gezien de wat sombere atmosfeer in Ninh Binh besloten we hier niet langer te verblijven dan noodzakelijk was. We kochten een kaartje voor de T19 van de 26e van 22.14 uur richting Saigon.

Op een soort terrasje een kop koffie besteld. Na nog geen vijf minuten schoof Toby bij ons aan (Nederlander, uit de buurt van Alkmaar) en binnen 10 minuten zat de hele tafel vol met: een Indische Engelsman die Engelse les had gegeven in China en nu op de fiets (ja, op de fiets) op weg was naar Bangkok en een Australisch stelletje dat zo'n beetje het zelfde rondje Azie deed als wij. We spraken af dat Toby met ons mee zou gaan de volgende dag op excursie. Het werd een gezellig samenzijn daar op dat kleine terrasje in NIETS AAN NINH BINH.....

26-01-2007
Na het ontbijt werden we om 8.30 uur door de chauffeur (we schatten hem eind 70) in een vooroorlogse LADA geduwd. Het ritje naar het National Park was inderdaad mooi. we passeerden lycheebomen en annanasvelden. Helaas was het weer niet echt mooi. Het was frisjes en zwaar bewolkt, desalniettemin kregen we een behoorlijk portie Vietnamees platte land voorgeschoteld.

Aangekomen bij het 'Endangered Primate Rescue Centre' (zie: www.primatecenter.or) kregen we een rondleiding langs de kooien van bijzondere aapsoorten. Daarna reden we het national park 'Cuc Phuong' in en bezochten Toby en Renate de grot van de prehistorische man. Stefan bleef wegens enige hoogtevrees halverwege de klim op hen wachten. Na het bezoek aan de grot werd er koers gezet naar het start punt van een wandelroute zo'n 20 kilometer diep het park in.

De wandeltocht duurde zo'n 2 en een half uur en was naar onze maatstaven 'pittig'. Het pad was keurig geplaveid maar de tocht varieerde van pittige klimmetjes tot stevige afdalingen. Het natuurschoon was adembenemend. We waanden ons in de jungle. Onderweg kwamen we nog een grot en een enorme, duizend jaar oude boom tegen (zie foto). Aan het eindpunt van de wandeltocht stond onze opa inclusief Lada keurig op ons te wachten om ons meer van het landschap te laten zien.

De autorit leidde ons langs het platte land waar we tal van arbeiders het land en de rijstvelden zagen bewerken, buffels sleepten handploegen door de aarde al dan niet met 1 of 2 kinderen op de rug, en rijst werd ingeplant. Zo nu en dan verhinderde een kudde ossen ons de doorgang. We weken af van de asfaltwegen en bereden een soort dijken langs de rivier. Het ritje was zeer de moeite waard en verschafte ons een inside view op het Vietnamese platteland.

Tegen 18.00 uur kwamen we terug in het hotel. Na de pittige wandeling en de enerverende autorit was een douche zeer welkom. Omdat we al hadden uitgecheckt mochten we op Toby z'n kamer even douchen (nog bedankt he!). Na het diner nog wat koppen koffie gedronken en om 21.15 uur de rugzakken gepakt en koers gezet naar het treinstation ons opmakend voor de 13 en een half uur durende nachtelijke rit naar Hue.

25-01-2007
Carien en Max

Carien, je tip helpt enorm! We benaderen alles met Humor en lachen veel. Max, ik heb momenteel (bijna) nergens last van ;)

26-01-2007
Lisette

Fijn dat jullie een goede vakantie hebben gehad. Rick en Frank zouden het hier ook erg leuk vinden om op buffels te rijden.

Veel liefs,

Renate en Stefan