You are very beautyful!

Haai lieve mensen thuis!

Bedankt voor de berichten!! Het lijkt ons in maart een goed idee om weer eens te chinezen!! Maart 2007 lijkt ons vroeg genoeg :)

Jullie komen als het goed is nu net uit bed en wij hebben er al weer een halve dag opzitten!

Dinsdag 28 februari:
Vandaag was onze laatste georganiseerde dag met onze gids Frank (Over here please, no ploblem). We hebben een warenhuis bezocht, waar de verkopers allemaal zo'n 3 vierkante meter winkel hebben en ze in bijna elke winkel hetzelfde verkopen. We liepen door een van de vele gangen en passeerden dus om de meter een heer of dame die ons in het winkeltje wilde lokken. Soms ging dat erg beleefd, maar over het algemeen was het toch iets opdringeriger dan gewenst. Stefan werd zelfs door een minichineesje in de houdgreep genomen, toen hij eenmaal haar een hand had gegeven. Na een tijdje ontdekte Stefan, de blonde god, de ultieme ontwapeningstactiek. Elke uitnodiging van de dames beantwoorde hij met een verleidelijke blik en 'you are beautiful!' De minichineesje konden niet anders dan smelten voor zoveel natuurgeweld en werden blozend en verlegen lachend door collega's afgevoerd!

Hier heb ik een kado voor Rianne gekocht, mijn collega die bijna jarig is!

Het afpingelen gaat ons als team steeds beter af. We kregen soms 80% van de prijs af. Ik heb bv. een donkergroene, zijden jasje/blousje met lichtgele voering gekocht voor 350 Yuan (35 euro) i.p.v. voor de gevraagde 980 Yuan (98 euro). Echt een supermooi dingetje, bijpassend bij mijn ogen!

Na een 1.5 uur rondgelopen te hebben waren we echt bek af! Dit noemen ze toch intensive shopping!

Hierna zijn we voor een uurtje gedropt bij de beroemde antiekmarkt. Op de vraag of dit dan Echt antiek was, antwoordde onze gids " Hey, what do you tienk? Thies is China!" (Antiek mag hier dus niet verhandeld worden, we hebben dus een grote nephandel bezocht. Ook leuk.)

Ik moest bij de markt even naar de WC en dacht een schone te kunnen vinden bij een hotel in de buurt. De entree zag er schoon uit en toen ik de gang naar de WC inliep, boende een chineesje direct achter mij de vloer (een variant op het chines backwards curling). Ik dacht, dat zit wel snor! Helaas bleek het tegendeel waar.. echt heeel vies!! Het is hier dus niet gebruikelijk dat je je gebruikte toiletpapier in het toilet mee wegspoelt, maar gezellig in een mandje ernaast deponeert.. net als de vele gasten voor jou al hebben gedaan..een kleurrijk palet! Maar vooruit, de vloer achter mij schitterde in het zonlicht!!

's Middags waren we vrij en hebben we op eigen gelegenheid de Ondergrondse Stad bezocht. In tijden van oorlog konden de inwoners schuilen in een kilometerslang gangenstelsel. De gids daar was ook errug enthousiast en na een verplichte stop aan het winkeltje (waar ken ik dit toch van?) gingen we verder. We stonden binnen 15 minuten weer buiten met twee tasjes voor de mama's in de Hutong. Dit was toch een andere Hutong dan dat we tijdens de fietsriksja-tour hadden bekeken. Dit was echt heel erg armoedig. We verbazen ons steeds over de enorme verschillen tussen arm en rijk, oud en nieuw. Je ziet echt achter een super-de-luxe 5 sterren hotel een heel armoedig krotje staan waar minimaal 10 mensen op 1 vierkante meter leven in de troep.

Jullie moeten ook weten dat Beijing zo'n 14 miljoen geregistreerde inwoners heeft, die op een oppervlakte leven van ongeveer een kwart van Nederland. Zeer waarschijnlijk lopen er ook nog zo'n 3 miljoen illegalen rond, dus inderdaad, stapelen dus!

Na een taxirit van zo'n 15 minuten door de stad en hierdoor zo'n 12 Yuan (1.20 euro) lichter, aangekomen bij ons hotel, gingen we direct door om even lekker te Maccen! Hierna gingen we maar eventjes liggen en werden halverwege de avond pas weer wakker. Toen hebben we even gedineerd in ons hotel. Een uitgebreid buffet met heerlijke toetjes en zelfs echte spaghetti (maar dan op zijn Chinees natuurlijk, dus een soort bami, maar dan met tomatensaus :), jullie raden het wel. Stefan heeft zijn buikje rond gegeten en dat voor een luttele 68 Yuan.

Woensdag 1 maart:

Vandaag ben ik vroeg uit bed gegaan (6.00 uur) om iets speciaals voor de verzameling van Sarah te gaan jatten..Ik heb dus heel sneaky 10 ml heilig weiwater uit de Rooms Katholieke kerk om de hoek van ons hotel gestolen. Sarah, jij bidt dan ook een beetje extra voor vergeving van mijn zonde he?

Na weer lekker bij Stefan onder het zijden dekbedje te zijn gekropen hebben we nog even uitgeslapen.. dat was wel lekker i.p.v. die vroege wake-up calls!

Na het ontbijt hebben we onze portier op een briefje in het chinees laten schrijven waar we naar toe wilden, zodat elke taxichauffeur die we tegen zouden komen, ons daarnaar toe zou kunnen brengen. We hebben weer een rit van dik 20 minuten gemaakt voor een schamele 24 Yuan.

Kris kras door de stad, het verkeer is hier echt een belevenis. Bij een oversteekplaats kun je wel op een knop drukken voor de voetgangers, ook kun je een fluitje verwachten en een rood vlaggetje van een 'oversteekbrigadier', maar dit geeft werkelijk geen enkele garantie om heelhuids de overkant te bereiken. Soms fluiten ze gewoon dat je over kunt steken, als het voor de auto's groen is..hoewel dit ook niets uit lijkt te maken:)

In een parkje hebben we een oude meneertje gevraagd naar de toiletten en alleen met de woorden Ni Hauo, wijzen op het pictogram en Chichi kom je een heel eind!

De handige plattegronden langs de rand van de weg blijken toch niet zo handig te zijn. Omdat de leesrichting van de chinezen iets anders is, moet je die kaart in je hoofd 45 graden roteren om te weten welke kant je op moet.. gelukkig kwamen we hier al na slechts 3 km omlopen achter!

We waren namelijk op weg naar een attractiepark waar de chinese overheid de 56 minderheden van het land, stukjes van hun cultuur en huizen laat presenteren. Ik heb geprobeerd om met de Club van 11-pas gratis binnen te komen onder het mom van research vanuit de Efteling, maar dit is jammergenoeg niet gelukt :)

We hebben leuke huisjes gezien en ook de zelfontspanner van de fotocamera ontdekt en uitgeprobeerd.. in chinees-engels 'the selfrelaxer'. Het leukste was eigenlijk nog een clubje oude mannetjes die voor het park op het bankje zaten. Ze vonden het superleuk om op de foto te gaan en ook dat ze hierna konden zien hoe charmant ze erop stonden, gaf veel gejoel!

Stefan dacht, kom, ik doe eens ruig en geef de taxichauffeur de helft van de ritprijs als fooi en de chauffeur stuiterde bijna uit zijn Lantra van ongeloof.. een hele euro fooi!

Terug in onze straat zitten we weer in ons internetcafe, waar we inmiddels graag geziene gasten zijn!

We verwachten dat dit ons laatste berichtje op deze site zal zijn vanuit Beijing. Morgen vliegen we weer naar Nederland en slapen weer in ons eigen bedje, maar wel onder een catproof zijden dekbed! :)

We zien jullie snel weer!

Liefs, Naat en Steef