Kuifje in Bangkok

ED vertelt:

Donderdag 24 juli weggebracht om 10.30 uur door Sarah en Annet. Voorspoedige reis naar Schiphol. Uitgezwaaid en vertrokken naar Bangkok. Een hele onderneming in je uppie. Alles voorspoedig verlopen. Met een vertraging van ongeveer een half uurtje op vrijdag 25 juli om 07.15 uur (Thaise tijd) aldaar gearriveerd. Daar stonden Renate en Stefan op me te wachten en hadden zich enigszins ongerust gemaakt, omdat inclusief alle formaliteiten ik pas om 08:30 uur door de aankomst deur kwam aanhobbelen. Ze vonden het allebei een bijzondere maar mooie ervaring omdat Pa voet aan wal had gezet in Thailand in z'n Uppie.

Op het vliegveld ook opgewacht door een sympathieke Tai met een bordje met daar: MR. ADRIANUS ETC, ETC....

Toen met de taxi naar D&D op KHOA SAN ROAD (Het Benidorm van Bangkok) gegaan. Spullen gelost en naar het zwembad met Stefan en Renate om wat af te koelen (het is hier zoooo heeeet)...

Met Renate in het zwembad gebleven terwijl Stefan alvast de trip naar en door Cambodja ging regelen (zondag 27 juli hebben we voor 130 euro per persoon een retourticket naar PHNOM PENH). Tussendoor ook nog even anderhalfuur lekker een tukkie gedaan. Ook inmiddels kennis gemaakt met Daan (een sympathieke knaap van 28 jaar). Hij vergezelt ons zo'n 5 dagen in Cambodia en vliegt 1 augustus naar huis.

Aan het eind van mijn aankomstdag is Renate naar de Manicure gegaan en Stefan en ik zijn met de tuk tuk naar een haventje gereden en opgestapt op een boot en letterlijk de rivier afgeraced. Het was een ervaring opzich wat je daar allemaal zo ziet is met geen pen te beschrijven... (daarom typen we het maar) ;)

Ongelooflijk: de bedrijvigheid, de huisvesting van de mensen aan de oevers, de procedures van aanmeren en kaartverkoop, etc, etc. Daarover alleen al kun je een boek schrijven. Eenmaal terug met de taxi naar een terras gegaan waar Renate en Daan al zaten 'in te nemen'. Daarna ergens gegeten wat je niet wil weten(!) Zo lekker, en goed en apart(!) Wat ook zo bijzonder is: wat wij met z'n vieren kregen inclusief drankjes zou in Nederland wel zo'n 150 euro's kosten. Hier slechts 440 bath (8 euro tachtig) hetgeen ook een fooi van 60 bath (1 euro twintig) rechtvaardigd. Voor zo'n 10 euro heerlijk gegeten. Niet te filmen (dat kwam ook goed uit, want we hebben toch geen filmcamera bij ons).

Daarna nog een afzakkertje genomen op een terras en rond de klok van 23.30 samen met Stefan nog Renate naar het vliegveld gebracht want voor haar zat het er helaas op. Afscheid nemen van elkaar viel zwaar.

We lagen om +/- 02.00 uur in bed. Nou het was een enerverend dagje, maar ontzettend leuk. Ben nu al helemaal in mijn ritme en verheug me op de komende tijd. Ook geen jetlag.

(... gaat het weer een beetje meneer Droge....)

Tot de volgende keer met nieuwe avonturen in deze voor mij wonderlijke en totaal andere cultuur.
Hartstikke tof (!)

Groetjes,
Ed (Kuifje) van Teeffelen


Stefan vertelt:

Vanuit Hua Hin de bus genomen terug naar Bangkok. Een uurtje of 4 filpjes kijken, naar buiten gapen en dutjes doen.

Die dag lagen we pas om 02.00 in bed terwijl de wekker 3 uur later alweer af zou gaan. Kuifje zou namelijk rond 6.40 de relatieve rust in Bangkok komen verstoren. Op het vliegveld aangekomen bleek Kuifje al zo'n 30 minuten vertraagd te zijn.

Helaas mochten wij niet tot aan de 'arrival' deur komen. Die plaats is voorbehouden aan reisagenten. Gelukkig konden we wel een plekje bemachtigen op de 2e verdieping alwaar we de binnenwandelende toeristen goed gade konden slaan.

Ook hebben we een briefje naar beneden gegooid naar het FOX-mannetje zodat hij wist dat de wat kalende kuifje onze vader was die uit de hemel kwam...

Het duurde al met al toch wat (te) lang voordat Kuifje in het zicht kwam. Zou hij verdwaald zijn? Zou hij per ongeluk toch op het vliegveld van Afganistan zijn aangekomen of was hij stiekem toch in die 7 sloten tegelijkertijd gewandeld. Geen van dit al was het geval. Het duurde gewoon allemaal wat lang (het had dus niets te maken met de traagheid van Kuifje zelf.

Renate en ik hebben er nu 2 weken opzitten en eerlijk is eerlijk; de 3 weken die ik nog in het vooruitzicht heb lijken me onwijs lang. Een dag zit hier zo vol met belevenissen, dat je het idee hebt er alweer een maand of wat rond te sjokken. Soms vraag ik me af wat ik in godsnaam hier 5 weken te zoeken heb.

Gisteren hebben we Renate op het vliegtuig gezet. Dat viel niet mee. We zijn gewend om voortdurend op elkaars lip te zitten (veelal figuurlijk wel te verstaan)... en 3 weken gescheiden van elkaar het leven te leven vinden we beiden een ietswat 'minder geslaagd plan'.

Pa is boven verwachting fit. Hij heeft geen last van een jetlag en slaat met gemak een hele nacht over. Dat doe ik hem niet na. Wat ik hem ook niet na doe is het afscheiden van enkele tientallen liters lichaamsvocht. Pa zweet zich werklijk het appelazerus hier in dit land. Iedereen die achter hem loopt glijdt uit... Gemiddeld zo'n 60 keer per uur gaat het brilletje van de neus en dept hij met een doordrenkte zakdoek het transpiratievocht van zijn gelaat. Het voordeel is wel dat hij nauwelijks het toilet hoeft te bezoeken.

Pa is erg georganiseerd. Z'n handdoekje opgevouwen, z'n papiergeld keurig gesorteerd, z'n wasje op kleur geordend in z'n tasje. Dat leert hij de komende 3 weken denk ik wel af.

Zojuist onder het genot van een heerlijk bakkie koffie (alwaar een lief thai's serveerstertje speciaal voor PA met de caramelspuit een hartje in het schuimlaagje van zijn kopje koffie had gegrafeerd) een plan de campagne gemaakt.

Morgen (27 juli) vliegen we naar PHNOM PENH. We zullen in totaal een kleine week in Cambodja vertoeven. In Phnom Penh zullen we de TUOL SLENG gevangenis gaan bekijken en de Killing fields bezoeken (zie blog vorige reis). Daarna reizen we door naar SIEM REAP alwaar we de wereldberoemde tempels van Ankor zullen aanschouwen.

3 augustus vliegen we terug naar Bangkok en wandelen we hier wat rond en togen we een dag of 2 naar Kanchanaburi (bridge over the river kwai). Daarna zullen we rond 8 augustus (STEFAN'S VERJAARDAG) naar KO SAMET togen. Een bounty eiland op 2,5 uur van Bangkok.

We gaan er wat moois van maken.
We houden jullie op de hoogte.

P.S. Veel waardering voor onze 'vrouwtjes' die alleen en volledig zelfstandig het leven in het druilige Nederland vorm en inhoud zullen moeten geven. Zeker en vast.

We love you.

Groet,

Stefan (professor Barabas) van Teeffelen