Tot slot

Hallo Allemaal,

Dit zal voorlopig het laatste bericht zijn op onze internetblog. Aan het einde van onze reis volgen hier wat beschouwingen over de afgelopen 3 maanden.

SABBATICAL LEAVE OF VAKANTIE?

Zeker, we hebben veel 'de toerist' uitgehangen. Als je er toch bent pik je de bridge over the river kwai, de tempels van Ayuthaya, Sukhotai en Angkor, de killing fields, de DMZ en de vele andere bezienswaardigheden mee. Ook is het soms prettig om in een wat 'luxer' hotel te vertoeven, in een zwembad rond te hangen of aan het strand te liggen. Voor wat dat betreft is het een lange vakantie geweest.

Maar, als je drie maanden weg bent van huis en haard, vrienden, familie en het werk dan ben je ook in staat om van een afstandje naar het leven dat je leidt te kijken, het te beschouwen en er over na te denken. Ook is het dan pas mogelijk om in een diepe staat van ontspanning te verkeren.

Samen hebben we geconcludeerd dat we met veel aspecten van ons leventje thuis tevreden zijn maar sommige dingen gaan we echt anders doen.

Hoe komt het bijvoorbeeld dat we zoveel tijd kwijt zijn met zaken die we niet leuk of interessant vinden en niet toekomen aan de dingen die we graag zouden willen doen? Wat is de zin van hele avonden televisiekijken? Wakker liggen van je werk lijkt de norm maar is ongezond en bovendien niet wenselijk! Natuurlijk deugt het beleid van Balkenende voor geen meter maar..... wat hebben wij het toch goed in Nederland lieve mensen!

Samen hebben we behoorlijk wat inzichten verkregen die we thuis actief gaan omzetten in concrete acties. Ook hebben we weer volop plannen!

HET REIZEN

Als er iets gemakkelijk is gebleken is het het rondreizen door zuid-oost Azie. Bussen, treinen, vliegtuigen, tuk-tuk's, boten, personenauto's of zelfs achter in de laadbak van een pick-up truck. Alles was te regelen vaak slechts enkele uren van te voren. De reisduur verschilde van gebied tot gebied en was naast de afstand ook afhankelijk van: het al dan niet aanwezig zijn van een weg, de kwaliteit van de weg, de formaliteiten bij de grensposten, het aantal tussenhandeltjes dat de buschauffeur had ;)

DE MENSEN

Voor alle landen geldt dat de mensen zeer vriendelijk zijn. Ieder oogcontact (per ongeluk of express ;))wordt beantwoord met een stralende glimlach. De mensen zijn hulpvaardig, grappig en nieuwsgierig. In Thailand (vooral in Bangkok) blijkt achter de brede glimlach soms ook een ontzettend pruilgezicht te schuilen. Afdingen, niet mee willen in de tuk tuk of iets van iemand anders kopen levert soms een enorme omgekeerde smily op.

In Laos lijken de mensen in eerste instantie onverschillig. Dit heeft te maken met de boedistische waarde je emoties onder controle te houden, maar op het moment dat je het contact aangaat stellen ze zich helemaal open en zijn ze de vriendelijkheid zelve en nemen ze alle tijd. In Laos heeft niemand last van een gebrek aan assertiviteit. In een samenleving waar namelijk niemand assertief is mag je heerlijk zachtaardig zijn ;)

Vietnamezen in de grotere steden zijn nogal vasthoudend. De handel zit ze in het bloed. Vietnamese Straatkids zouden cum laude slagen voor de handelsschool en goede zaken doen. In Vietnam is het niet zozeer een kwestie van vraag en aanbod, maar meer van vraag afdwingen door aan te bieden ;)

Cambodianen zijn te plaaten tussen Laotianen en Vietnamezen. Een stuk kalmer dan de Vietnamezen maar iets meer peper in de spreekwoordelijke reet dan de Laotianen.

DE HOTELS

In totaal hebben we in 28 verschillende hotels gebivakeerd. De prijzen varieerden van 6 dollar (4,80 euro) tot 50 dollar (40 euro) per nacht. Koud water, heet water, harde matrassen, zijden dekbedden, kakkerlakken, sateliet TV, wel / geen airco eigenlijk hebben we de hele range aan mogelijkheden gehad.

HET VERKEER

Het verkeer is en blijft voor ons bizar. Bangkok wordt een grote parkeerplaats genoemd omdat het verkeer hoofdzakelijk stilstaat. Desondanks vallen er tussen de 15.000 en 20.000 verkeersslachtoffers per jaar! Dat zijn zo'n 40 dodelijke ongelukken per dag!

De hoofdvereersregel luidt: BLIJVEN RIJDEN! Voorsorteren om af te slaan betekent dan ook dat je tijdig al start met spookrijden zodat je de kortste bocht kunt nemen. Een kruispunt oversteken betekent: blijven rijden en zorg dat anderen je ontwijken. Ondanks alles zijn er slechts een beperkt aantal momenten geweest dat we echt bang zijn geweest. In Siem Reap toen onze tuk tuk bijna geramd werd door een spookrijdende auto moesten we wel even slikken. Verder is het gewoon een kwestie geweest van meedoen, imiteren en flink zijn.

DE REISVRIENDEN

Sabrina, Joy en Kristie, Toby, Ramses en Suzanne, Gerhard en Hester, en natuurlijk Dan en Sarah.

DE FINANCIEN

Het leven in Zuid-Oost Azie is voor ons westerlingen zeer goedkoop. Ondanks dat zijn veel kleine uitgaven samen toch een groot bedrag. De norm van 50 euro per dag die we begroot hadden hebben we 'lichtelijk' overschreden ten behoeve van een behoorlijk luxere standaard (luxere hotels, 2 vluchten ipv busreizen, vaker restaurants ipv eetstalletjes, toch souvenirs en cadeautjes).

Als we de kosten van het leven in Nederland van het bedrag aftrekken, komen we uit op een totaal bedrag van 3500 euro (inclusief tickets) dat deze 11 weken durende trip 'meer' heeft gekost. Al met al zeer redelijk voor een dergelijke ervaring.

Zonder moeite overigens zouden we voor zo'n 30 tot 40 euro per dag rond kunnen komen.

DE RELATIE

77 dagen 24 uur per dag op elkaars lip!
Heerlijk!

VRIENDEN EN FAMILIE

Eerlijk is eerlijk. Het bloggen op internet kostte de nodige energie en tijd. Het resultaat is een flink dagboek over onze trip. Bovendien was het een mooie manier om contact te houden met het thuisfront. Steeds waren we weer benieuwd naar de berichtjes. Vaak waren ze hartverwarmend, grappig en lief. Het is fijn om aan de andere kant van de wereld, ver van huis te beseffen dat we zoveel lieve mensen om ons heen hebben! Bedankt allemaal!

TERUG NAAR HUIS

Natuurlijk is het fijn om weer naar huis te gaan. Het is fijn om onze vrienden en familie, de katten en onze eigen toilet weer te zien. Renate had vooral in het begin nogal last van heimwee en kijkt uit naar de terugkeer naar Nederland. Ikzelf heb wat meer moeite met het terugkeren naar Nederland. De levensstijl, de mensen, het klimaat en de ontspanning aan deze kant van de aardbol zijn me zeer welgevallen. Ik heb veel moeite om daar afscheid van te nemen.

Aan alle mooie dingen komt een eind en ieder einde is weer een nieuw begin.

11 maart landen we weer op Nederlandse bodem. We gebruiken een weekje om bij te komen voordat we weer aan het werk gaan. Nog even en we zijn weer van de partij, maar houdt er rekening mee, voortaan doen wij het rustig aan!

Tot slot willen we iedereen bedanken voor de lieve berichtjes, de mailtjes en het meeleven. Het was fijn om jullie erbij te hebben.

Bangkok 9 maart 2007
Liefs, Renate en Stefan